Persoonlijk : Verloren liefde

Bijna 10 maanden alweer vrijgezel.. tijd gaat heel snel voorbij. Als je erg verliefd bent op een geweldige jongen lijkt alles vanzelf te gaan. Je bent te blind om de realiteit onder ogen te komen maar je gaat maar door zolang je maar bij hem bent.. liefde is zeker ingewikkeld en je kan er veel vragen erover hebben. Maar love is vreemd en mooi op een zeer aparte manier. En ik hoop  het ook weer snel te vinden want het single leven valt na een tijdje gewoon weer tegen. Je mist die lieve hand die de jouwe beet pakt, de kus die je op je hoofd krijgt gedrukt voor het slapen. De woorden ik hou van jou, die jij kan beantwoorden met ik ook van jou. Het is moeilijk om weer in jezelf te geloven, ik  ben zelf na die klap erg veranderd dat zeggen ook alle mensen om mij heen. En ik zag het zelf niet eens.. ik ben sneller boos om iets en ik zeg meteen wat ik ergens van vind, ik deins er niet meer voor terug. En toch wil ik dat kwijt want ik was en ben niet zo, niet de echte Rachel in ieder geval. Daarom liefde kan je leven/karakter veranderen, het kan je het goede pad opbrengen of je kan tegelijk alles om je heen beginnen kwijt te raken. Zelfs de mensen die het dichtst bij je stonde, zoals je eigen ouders broer zus, zwager en schoonzus /vriendinnen. Je denkt even na de break niet meer zonder die gene te kunnen, maar iedereen kan dat. Er zijn ergere dingen mensen om je heen gaan dood om de ergste dingen. Jij bent je 'zielsverwant' kwijt maar je krijg er later misschien nog een betere vriend voor terug heb geduld en je word op een dag ervoor beloond. Verander voor niemand maar ga zoeken naar wie je echt bent en wie van jou op die manier houd daarmee word jij misschien wel oud.


Lots of Love